Στις 14 Δεκεμβρίου 2014, στο φιλόξενο και ζεστό περιβάλλον του bookstore-καφέ «Συλλαβή» στο Παγκράτι, η Ελευθερία Σταυράκη, σε συνεργασία με το Δ.Σ. του Ιστορικού Λαογραφικού Μουσείου Ρεντίνας, παρουσίασε το βιβλίο 
της ιδίας και του Φώτη Κρικζώνη με τίτλο
«ΑΓΡΑΦΑ ΚΑΙ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣ ΡΕΝΤΙΝΑΣ-ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ».
Σκοπός της εκδήλωσης ήταν κυρίως η ενίσχυση του νεοσύστατου λαογραφικού μουσείου, εφόσον μέρος των εισόδων από την πώληση του βιβλίου θα διατεθούν με πρωτοβουλία της Ελευθερίας Σταυράκη στο ταμείο του Δ.Σ.

Ως εκπρόσωπος του Δ.Σ. άνοιξε τη βραδιά η Βίκυ Χατζηπαναγιώτου εξηγώντας το σκοπό
της εκδήλωσης. Το βιβλίο προλόγισε ο φιλόλογος και συγγραφέας Παύλος Παπανότης,
ο οποίος αν και έλκει την καταγωγή του από την Ήπειρο, πρόθυμα εμβάθυνε
στην τοπική μας ιστορία και με λόγο γλαφυρό εκθείασε στην εισήγησή του
τις αρετές του βιβλίου ως εξής:

«Κυρίες και κύριοι,
Πριν από είκοσι περίπου μέρες η αγαπητή μου μαθήτρια Βίκυ Χατζηπαναγιώτη μου ζήτησε να προλογίσω στην παρουσίαση ενός βιβλίου με ιστορικό και λαογραφικό περιεχόμενο, που σχετίζεται με την ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Ρεντίνα Αγράφων. Πήρα λοιπόν το βιβλίο της Ελευθερίας Δ. Σταυράκη και του Φώτη Λ. Κρικζώνη και άρχισα να το διαβάζω.
Από τις πρώτες σελίδες του έμεινα κατάπληκτος από το πλούσιο αρχειακό υλικό,
το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί για τη συγγραφή του.
Παράλληλα με εντυπωσίασε η προσπάθεια της αγαπητής Ελευθερίας να τεκμηριώσει κάθε πληροφορία που περιέλαβε στο πόνημά της, παραθέτοντας στο τέλος των κεφαλαίων τις βιβλιογραφικές πηγές της (ιστορικά βιβλία, δημοσιεύματα εφημερίδων, δημόσια έγγραφα και κυρίως, για τη νεότερη περίοδο της αγραφιώτικης και ρεντινιώτικης ιστορίας, μαρτυρίες ατόμων που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες ή πρωταγωνιστές σε διάφορα ιστορούμενα γεγονότα). Αυτό είναι σαφές δείγμα ότι αποκλειστική μέριμνά της κατά τη συγγραφή
του βιβλίου ήταν η εύρεση και η καταγραφή της ιστορικής αλήθειας.
Άλλη αρετή της μονογραφίας είναι η δομική αρτιότητά της. Θα μπορούσα να πω ότι μοιάζει μ' ένα καλοδουλεμένο ψηφιδωτό. Στις σελίδες της οι συγγραφείς έχουν συγκεντρώσει πληροφορίες κάθε λογής, ιστορικές, θρησκευτικές, τοπωνυμικές, λαογραφικές, κοινωνικές, δημογραφικές, αλλά τις έχουν συμπλέξει τόσο αρμονικά, ώστε διαβάζονται με αδιάλειπτο ενδιαφέρον. Σ' αυτό συμβάλλει η ρέουσα γλώσσα και ο βραχυπερίοδος λόγος, που προσδίδουν στο κείμενο μια ευχάριστη αφηγηματικότητα.
Επιγραμματικά, άλλες αρετές του βιβλίου, για το οποίο θα μας μιλήσει σε λίγο αναλυτικά η αγαπητή Ελευθερία, είναι:
1. Η επίπονη προσπάθεια να παρουσιαστεί με αποσπάσματα έργων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, η ιστορία των Δολόπων και των σημαντικότερων δολοπικών πόλεων, κυρίως της Αγγείας.
2. Η προβολή πτυχών της ιστορίας της Ρεντίνας και γενικότερα των Αγράφων,
οι οποίες δεν έχουν καταγραφεί σε σχολικά εγχειρίδια ιστορίας και συνεπώς
είναι άγνωστες στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
(Προφορικό σχόλιο για την επανάσταση του 1866 - 1867).
3. Η αναφορά Αγραφιωτών που πολέμησαν σε διάφορους εθνικούς αγώνες
( κυρίως στην επανάσταση του 1821, αλλά και μεταγενέστερα), για τους οποίους
άλλοι ιστοριογράφοι έκαναν «μικρή και ασήμαντη μνεία».
Έτσι με τις σελίδες 104 έως 130 και 192 έως 196 του βιβλίου επιτελείται μνημόσυνο
στους αγωνιστές αυτούς, δεδομένου ότι διασώζονται από την ιστορική λήθη.
4. Η αντικειμενικότητα με την οποία προσεγγίζονται τα γεγονότα της περιόδου
της Κατοχής και του Εμφύλιου. Με αφορμή τη διάλυση της αντιστασιακής οργάνωσης
του Κωστόπουλου από δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. το 1942, για τα αίτια της οποίας υπάρχουν διιστάμενες απόψεις, οι συγγραφείς εξέφρασαν στη σελίδα 185 τη φιλοσοφία που τους διήπε κατά τη συγγραφή του βιβλίου τους, γράφοντας: «Δικός μας στόχος δεν είναι
να αναζητήσουμε και να αποδώσουμε ευθύνες, αλλά να παρουσιάσουμε τα συμβάντα εκείνης της ταραγμένης περιόδου μέσα από τις πηγές ως έναυσμα για περαιτέρω έρευνα και συζήτηση, αφήνοντάς τα στην κρίση του αναγνώστη».
5. Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, υψηλής ποιότητας, το οποίο κοσμεί τις σελίδες
του βιβλίου και διαφωτίζει το κείμενο. Ιδιαίτερη ιστορική αξία έχουν δεκαέξι φωτογραφίες που σχετίζονται με την ενότητα «Εθνική Αντίσταση» και προέρχονται από το αρχείο του Σπύρου Μελετζή.
6. Η καταγραφή άφθονων λαογραφικών στοιχείων. Οι συγγραφείς έχουν καταγράψει
στο τελευταίο τμήμα του βιβλίου τους (σελίδες 203 έως 262) δημοτικά τραγούδια της περιοχής τους, νυφιάτικα, χριστουγεννιάτικα, πασχαλιάτικα, αποκριάτικα και άλλα έθιμα, προλήψεις και δεισιδαιμονίες που χαρακτήριζαν κατά το παρελθόν τις τοπικές κοινωνίες, ιστορίες και θρύλους, καθώς και άλλες πτυχές της λαϊκής, της θρησκευτικής, της γλωσσικής και της οικιστικής παράδοσης των Αγράφων. Με τόνο συναισθηματικό και νοσταλγικό αποτύπωσαν στις σελίδες αυτές και στοιχεία του χαρακτήρα των παλιών Ρεντινιωτών, όπως την κοινωνικότητά τους, τη θυμοσοφία τους, τις δοξασίες τους και το ευτράπελο πνεύμα που τους χαρακτήριζε. Μάλιστα, η Ελευθερία, στηριζόμενη στην αρχαιογνωσία της, εντόπισε την αρχαιοελληνική προέλευση ορισμένων ρεντινιώτικων εθίμων.

Κυρίες και κύριοι
Καρπός της αρμονικής συνεργασίας της ικανότατης φιλολόγου Ελευθερίας Σταυράκη
και του εργατικού ιστοριοδίφη Φώτη Κρικζώνη υπήρξε η συγγραφή του ιστορικού
και λαογραφικού πονήματος «Άγραφα και ο ιστορικός δήμος Ρεντίνας-Οδοιπορικό στο χρόνο», το οποίο δίνει τη δυνατότητα κυρίως στις νέες γενιές Αγραφιωτών και ειδικότερα Ρεντινιωτών να μάθουν την ιστορία και να γνωρίσουν από τις σελίδες του το λαϊκό πολιτισμό της γενέτειράς τους ή της γενέτειρας των γονέων τους».

Στη συνέχεια της εκδήλωσης με τη βοήθεια προτζέκτορα έγινε αναφορά από την Ελευθερία Σταυράκη στους κυριότερους σταθμούς στην ιστορία της Ρεντίνας και των Αγράφων, στα μνημεία του χωριού μας. Στα ήθη και τα έθιμα αναφέρθηκε ο Γιώργος Σουλτανιάς σχολιάζοντας εκθέματα του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου.
Τις φωτογραφίες για την προβολή, που συνέβαλαν στο υψηλής αισθητικής αξίας αποτέλεσμα, διέθεσε από το αρχείο του ο Ισίδωρος Πρίντεζης, ο οποίος φρόντισε
και για τα απαραίτητα μηχανήματα.
Η Βίκυ Χατζηπαναγιώτου και η φιλόλογος Άννυ Θεοδούλου επέλεξαν και διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο.
Την όμορφη βραδιά γέμισαν με γεύσεις οι κυρίες Ελένη Στ. Κονταξή και Δήμητρα Σταυράκη που πρόσφεραν στους παρευρισκομένους παραδοσιακές πίτες και γλυκά
που είχαν ετοιμάσει οι ίδιες.